Sposoby oświetlenia miejscowego.

Sposoby oświetlania miejscowego polegają na doborze oprawy oświetlenia miejscowego ze względu na jej średnią luminancję i wielkość powierzchni świecącej oraz na odpowiednim jej umieszczeniu w stosunku do oka obserwatora. Umieszczenie to wynika z charakterystyki odbiciowej przedmiotu pracy wzrokowej oraz wymagań dotyczących oświetlenia. Charakterystyka przedmiotu pracy wzrokowej zależy od jego wartości współczynników odbicia i przepuszczania oraz od faktury jego powierzchni. Powierzchnia może być z załamaniami, pęknięciami, rysami, wżerami itp., która wpływa na charakterystykę odbicia światła, które może być kierunkowe, rozproszone, kierunkowo-rozproszone.

W praktyce przyjmuje się cztery charakterystyczne sposoby oświetlenia miejscowego, polegające na zróżnicowaniu umieszczania opraw:

- układ a doświetlający zapewnia równomierne doświetlenie bez cieni pola pracy wzrokowej lub uwidocznienie szczegółów o małym kontraście. Kierunek padania strumienia świetlnego w tym układzie nie odgrywa znaczącej roli,

- układ b odbijający do oczu zapewnia uwidocznienie szczegółu przez postrzeganie odbicia od przedmiotu pracy wzrokowej o zróżnicowanych właściwościach odbijających światło. Układ ten umożliwia dostrzeżenie np. pęknięć, znaków zrobionych punktakiem na matowym materiale, podziałek na suwmiarce itp.,

- układ c odbijający kierunkowo umożliwia ujawnienie nierównomierności powierzchni przez zauważenie cieni powstałych od tych nierównomierności na skutek skierowania światła pod małym kątem względem powierzchni obserwowanego przedmiotu. Promienie odbite kierunkowo nie trafiają do oka,

- układ d ujawniający szczegóły w świetle przechodzącym (z oprawą rozpraszającą) umożliwia prześwietlenie przedmiotu, np. obserwacja światłoczułych materiałów, pęknięć w materiale lub ciągłości ścieżek na płytce drukowanej.

W każdym z tych układów można zastosować, między innymi, różne typy opraw oświetlenia miejscowego. Odpowiedni układ umieszczania i typu oprawy oświetlenia miejscowego dobiera się po uwzględnieniu występujących na stanowisku pracy warunków pracy wzrokowej takich jak kontrast i charakterystyka odbiciowa przedmiotu pracy wzrokowej oraz zasad oświetlania.

Narażenie pracowników na promieniowanie widzialne.

Zagrożenie pracowników promieniowaniem widzialnym rozpatruje się z punktu widzenia możliwości uszkodzenia siatkówki oka. Zagrożenie to jest charakteryzowane przez wartości skuteczne luminacji energetycznej źródła, natężenia promieniowania i czas ekspozycji.